My Journey to God

Below is my letter to Sr. Eppie, my 'Kuwentong Buhay' for our radio program Sacred Space on the air. It was aired on February 01, 2015.

-----------------------

Dear Sister Eppie,

Magandang gabi po sa inyo at sa lahat ng mga kapanalig na nakikinig ngayong gabi. Nagtanong po si Sr. Brenda kung puwede ko uli ibahagi ang aking kuwentong buhay ngayong gabi. Hindi po ako nagdalawang isip na pumayag kasi marami na nangyari sa loob ng mahigit isang taon na nakipamuhay ako sa inyo.  

Naibahagi ko na po dati pa kung paano ko nakilala ang Regina RICA at ngayon ay gusto ko simulan ang aking kuwento sa panahon na ako ay naging Aspirant. Napakarami po ng struggles at challenges pero ako ay nagpapasalamat dahil mas marami naman ang mga pagpapala at grasya ng panginoon. I thank the Lord that I always feel cherished and loved.

Napakarami na po ng mga nangyari at nagpapasalamat ako sa panginoon sa lahat ng mga pingdadaanan ko. Hindi ko po makakalimutan ang unang pagkakataon na nakadalaw ang aking ina sa Mother House at pagkatapos ay pinapunta mo kami sa Regina RICA at pinatigil niyo siya doon ng tatlong araw. Hindi po lingid sa inyo na tutol ang aking ina sa aking pagmamadre, noong una, kasi hindi daw po madali ang buhay na ito at isa pa ay isa ako sa mga inaasahan sa pamilya, bilang pangalawa sa siyam na magkakapatid. Noong una po makadalaw ang aking ina sa Mother House natuwa po ako na nakadama siya ng saya at kapayapaan. Sinabi niya po sa akin na “Ang saya naman dito.” Nagulat po ako na ganoon ang reaction niya kasi ng dumating siya sa Mother House ay gabi na, madilim at walang ibang tao. Alam ko po na pinaramdam sa kaniya ni Mama Mary ang saya sa kaniyang puso. Ng pumunta naman po kami sa Regina RICA ang sinabi niya ay “parang paraiso dito.” Nagpapasalamat po ako sa magandang pakikitungo sa kaniya ni Sr. Merly, at hindi niya po nakakalimutan yon. Ang higit na ikinatuwa ko po ay ng nasa Regina RICA kami na kasama kayo at pagkatapos ng morning prayer natin, sa harap ni Mama Mary at mga sisters sa RICA at kasama kayo ay sinabi niya na, “Ipinagkakatiwala ko na po sa inyo ang aking anak, alam ko na nasa mabuti siyang mga kamay.”

Sr. Eppie lagi ko din pong dalangin noon na sana haplusin din ni Mama Mary ang puso ng aking ama, na hindi pa kapanalig, na sana ay matanggap niya na din ang buhay na pinipili ko. At masayang masaya po ako na pagkalipas naman ng limang buwan ay ang aking ama naman, kasama din ang aking ina ang nakadalaw sa Regina RICA. Ako po ay talagang kinakabahan sa magiging reaction niya pag nakita niya ang malaking statue ni Mama Mary. Pero talaga pong sa pamamagitan ng intercession ni Mama Mary sinagot din ang aking mga dalangin. Pagdating po namin sa Regina RICA, ang unang unang sinabi ni Papa ay, “Gusto ko umakyat sa malaking rebulto, gusto ko siya makita.” So umakyat po kami at pumasok sa SULOD. At sumunod naman po siya sa lahat ng instruction ni Sr. Neneng simula sa pag expose ng blessed sacrament, sa adoration at sa paghalik kay baby Jesus, dahil Christmas time po noon. He also knelt down in front of the Blessed Sacrament. Pagkatapos po noon ay umattend kami ng 11 a.m. mass. Sr. Eppie first time po yoon na umattend kami ng misa na magkakasama kaming tatlo, dahil dati po ay sa ibang klase ng worsip kami magkakasama.

Hindi ko din po makakalimutan noong araw na tinanggap ninyo ako bilang Postulant. Pagkatapos po ng acceptance pumunta tayo sa Regina RICA, kasama ang family ng isa nating Mission Partner at doon po sa pamamagitan niya ay ipinarating ni Mama Mary ang kaniyang mensahe ng sinabi niya sa akin na “We need more good sisters.” Ang mensahe pong iyon ay hindi isang kautusan. But for me it was a powerful and strong message at hindi ko po kinakalimutan iyon, at nagsilbing gabay ko sa aking paglalakbay sa bagong buhay na ito.

Lagi ko din po ipinagpapasalamat ang napakaraming biyaya at pagpapala na ipinagkakaloob ng panginoon sa aking pamilya. Bago po ako pumasok bilang isang madre ay  naging pilgrim din po ako sa Regina RICA at naka attend sa mesa sa kakahuyan at doon po ay nagsulat din ako ng aking mga intensiyon. At lahat po iyon ay natupad at natutupad na. Ang mga kapatid at pinsan ko na idinalangin ko na makatapos sa  pag aaral, pumasa sa board exam at makakuha ng maayos na trabaho ay natupad na.

Sr. Eppie ng magdesisyon po ako na tuluyang pumasok bilang madre sa Dominican Sisters of Regina Rosarii ay isang pangarap para sa aking ama at ina ang hindi ko pa nagagawa pero alam ko po na ipagkakaloob din iyon ng panginoon sa pamamagitan na ng aking mga kapatid. Sa aking desisyon na ito po ay lagi ko silang kasama dahil naapektuhan sila ng aking pagkawala sa pamilya pero nagpapasalamat po ako na tinanggap na nila ang desisyon ko na ito.

Hindi po madali ang aking paglalakbay. Marami akong mga kakaibang karanasan sa unang pagkakataon. Marami akong nadiskubre sa aking sarili. Marami ang hindi ko naiintindihan. Lahat ay iniingatan ko sa aking puso. At maraming mga bagay ang unti unti kong naiintidihan dahil sa practice natin ng contemplative prayer. Sa tulong ng mga tao na ipinapadala ng panginoon lalong lalo na sa mga pagkakataon na maraming mga tanong sa aking isipan.

Malaking challenge po sa akin ang pakikipamuhay sa community, dahil sadyang kakaiba naman ang buhay na ito. Sa mahigit sampung taon na nagtrabaho ako sa iba’t ibang industriya sa Ortigas at Makati, I was trained to become a people person. And I thought that I am. Natutunan ko makisalamuha sa iba’t ibang klase ng tao, sa iba’t ibang antas ng buhay at edukasyon. Pero sa karanasan ko po parang nabalewala lahat iyon sa buhay ko sa loob. Dumating po sa punto na parang di ko na din kilala ang sarili ko. My virtues were tested. My worsts were being brought out, and I just let it. I naturally regress. I remember Sr. Menchie told me once, “You should put your best foot forward.” But in my mind I was saying, “I am trying to decide for a lifetime commitment and so you have to first accept and love me on my worsts. My best can always come out easily and naturally."

I thank you for sending me to modular classes. Marami po ako natutunan na nakatulong sa akin na maintindihan ang mga bagay bagay sa Religious Community Living. Ang higit po na ipinagpapasalamat ko ay ang walang katapusang pagpapala ng panginoon through the intercession of Mama Mary. Marami po miracles sa akin, lalong lalo na pag nasa Regina RICA ako. I believe it is just normal because I first felt in love with the place before I learned about your congregation. Everything is just kept in my heart. It is just between me and my God.

Sr. Eppie hindi ko madalas nasasabi sa inyo kung gaano ako nagpapasalamat na nakilala ko kayo. Hindi ko lubusang napapasalamatan ang lahat ng mga ginagawa niyo para sa akin, dahil words are not enough. Basta SALAMAT po sa lahat lahat. Lagi ko po pinagdadasal na lagi ko kayong kasama hanggang sa pinakahuling sandali ng aking paglalakbay sa panginoon. Kaya sana manatili po kayo malusog at ingatan niyo po lagi ang sarili niyo.

Hanggang ngayon hindi ko po tiyak ang kinabukasan ko sa buhay na ito. Ang alam ko lang po gusto ko maglingkod sa panginoon sa pamamagitan ng inyong congregation. Maraming pagkakataon na nararamdaman ko pa din ang mga pagdududa at insecurities. Madalas nararamdaman ko pa din ang panghihinayang sa mga pagkakataon sa magandang trabaho o negosyo sa labas at ang pagtitiwala ng mga tao na nakatrabaho ko at marami sa kanila ay gusto pa din na makasama ako. Pero I also feel the embrace of our Lady and the unending graces of the Lord.

Sa pamamagitan ng ating congregation, gusto ko makatulong magbigay ng kagalingan at inspirasyon sa maraming tao at matulungan sila magkaroon ng makabuluhang buhay.

Malapit na po magtapos ang postulancy ko. Hindi ako sigurado kung tatanggapin niyo ako sa next level. Marami pa ako dapat baguhin to become “ a good sister.” I cannot promise to change everything in a snap, it may take a lifetime. Pero anuman po ang mangyari alam ko na masaya si Lord dahil binigyan ko ng pagkakataon ang kaniyang pagtawag sa akin.

The fear of the ‘unknown’ that could await a woman who acknowledges the call of the Lord could be overwhelming. But through the intercession of our Lady Regina Rosarii, I know God’s grace would be sufficient to vanish the fear. I believe Our Lady had led me to the Dominican Sisters of Regina Rosarii and will show me the path to holiness. God has a plan for each of us. We are called to follow Jesus. Sometimes, we do not understand or do not feel the fire for God in our hearts because we are always busy. Sometimes, we are faced with hardships and pains. But, really, the Lord, as always, has his ways to appease us. I am really grateful to all my class mentors for they served as the Lord’s instrument for my enlightenment. I appreciate your generosity for allowing me to attend all the classes.

Serving the Lord does not need logic and so much thinking. It is just felt in the heart. And when we feel the seed that the God has planted in our hearts, we can only ask Him for the gift of increased zeal to follow Him and to love Him.

           

 Lubos na Gumagalang,

Irene V. Rafer

Candidate for Novitiate

Dominican Sisters of Regina Rosarii

---------------------------------

Thanks be to to God! My formator - Sr. Matt - said on the air that I am now accepted to the next level - the Novitiate. I thank her for all her sacrifices for me. I thank her for all the patience and for all the understanding, for letting me grow.

I thank everyone who is a part of my formation:

I thank my lifetime friends for the gift of genuine friendship. 

I thank my family for being the 'wind beneath my wings.'

I thank our lay partners who became my prayer warriors. I also thank my prayer warriors at prayerwarrior.com for unceasingly praying for me.

I thank Mama Lita, Ate Violy, Ate Imelda, Jam, Atong, Kuya Molong, Rally and Kuya Isot.

I thank all my sisters for all the experiences, and the lessons I learned. I thank them for being a significant part of my formation.

I especially thank Sr. Eppie - our Superior General and the Founder of our congregation - for all the goodness and for showing me how it is to be a "good sister."